Ҷомеа

  Ҳанӯз аз даврони пеш то замони тасхири Ванҷ аз тарафи қушунҳои шӯравӣ дар аввалҳои қарни бистум, амлокдорони маҳалӣ шахсонеро, ки дар муҳофизати водӣ барои амалҳои ҷавонмардона ва ҳифзи якпорчагии Идома

Дӯстон “ванҷӣ будан” ҳарфу суханбофӣ нест, Пеши мо ванҷӣ будан мафҳуми ҷуғрофӣ нест. Ванҷӣ будан ҳадафи олии одам будан аст, Ҳуҷҷат аз зодаи ин мулк будан кофӣ нест… Иззатманд Саломиён. Идома

  Дар ин даврони инҳитоти ахлоқӣ дар миёни ақрабо меҳру муҳаббат коста ва эҳтиром кам гашта аст.  Бастагон бештар ба ҳам равобити муносиб надоранд. Бародар аз бародару зани бародар, волидайн Идома

  Дар Ванҷ аз одоти маъмул аст, ки баъзе аз афродро аз рӯи мансубияти аҷдодӣ “авлоди фалонӣ” мехонанд. Яке аз қавм ё авлодҳои (авлод – ҷамъи “валад” – писарон, фарзандон, Идома

  Ҷавонмардӣ, мардонагӣ, родмардӣ, футувват дар гузашта ҳамчун оине таомул гардида буд. Ҷавонмарду родмардон тану бозуи худододаи қавиро исори таҳаққуқи ахлоқи карима, хӯи писандида менамуданд. Тибқи ин оин ҷавонмардро мебоист Идома

  Хела мутолиа карм, як сӯҳбат ба хиёлм ума. Дар бозори Ҷал-Ҷам кам-кам савдогарӣ мекарм, хела мардма вохӯрм. Асосан, мо, ки солои дроз ай хуна бехуна астем (яъне мҳоҷир), зндгии Идома

  Дар рӯзномаи маъруф мақолаеро дар бораи диёр хондаму хешро лаҳзае дар олами гуворои рӯъё тасаввур намудам. Муаллиф рушду нумӯи диёр ва хусусан маркази онро тайи чанд соли ахир ба Идома